Już wiem
PMS, pamiętasz?
I kiedy tak siedzę
to nie mogę uwierzyć
że to już
że tak to jakoś zwinnie
przeminęło z wiatrem
że po prostu coś się skończyło
coś we mnie pęka
przestaję o tym myśleć
zaczynam to czuć
już nie tak jak kiedyś
już nie od nowa
zaczynam to czuć tak
jak sie czuje że się ma włosy i
paznokcie
zaczynam się przyzwyczajać
tolerować swoją przeszłość
choć czasami wbija się
w moje ciało
wchodzi głęboko
i zatruwa mi krew
już czuję
już wiem
że ona musi być
nie lepsza i nie gorsza
musi być taka jaka jest
a ja ja taką akceptuję
Dawno o tym nie pisałam
a teraz się nie rozpiszę
tak tylko chciałam uwydatnić
znaczenie miłości i przyjaźni
i powiedzieć stary banał:
Kocham Cię - to najpiękniejsze
zdanie świata
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.