Kaczeńce

Frunęły marzenia jak liście
w dal wiatrem kamratem niesione,
by upaść na ziemię nieznaną,
gdzie były nadziei bastionem.

Czas płynął i ranił na przekór,
nieskory był koło zatoczyć,
tak w czwartek wrześniowy marzenia
kamforą zniknęły przed nocą.

Nie będę ich szukał, bo złudne,
tak łatwiej i żalu mniej w sercu,
powroty pamięcią wystarczą,
do palet żółcieni, kaczeńców.

Śród których, po śladach anioła,
blask dziwny zwiastował jutrzenkę,
aż oczy zeszkliwił odbiciem...
wspomnienia zachowam, nic więcej.

I krople spamiętam deszczowe,
wierzyłem, że niebo je słało,
by przestrzeń rozpalić pomiędzy...
Marzenia - niemocy mej miarą.

autor

Rymetius

Napisany: 2010-12-08 Dodano: 2010-12-08 10:31:12

Ten wiersz przeczytano 1393 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie