W kaprysach stycznia

Styczeń od rana zaczął kaprysić.
Zdjął smukłym sosnom srebrne sukienki.
Jak w łzawym filmie sepią nasycił
biele. Ugrzęzły w brązach i czerni.

Z okien usunął piękne witraże.
Skradł szlify soplom, taflom zbił lustra.
Straszą burawym, smutnym pejzażem.
Dzisiejsze plany utopił w pustkach.


Myśli ubrane w bezdenną próżnię.
Wiersz się nie pisze. Usnął nad ranem.
Może obudzi się trochę później.
Przywoła strofy niezapisane.

autor

magda*

Napisany: 2016-01-07 Dodano: 2016-01-07 15:57:04

Ten wiersz przeczytano 1203 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie