Każdego dnia uczę się...

Nawet słowa w atrakcyjność ubrane, pokazują to co niedopowiedziane...

Mapę życia trzymam w dłoni lecz idę na skróty
tak mi się coś nasunęło że czas szybciej minie
i nie poczuje przytłaczającej nudy.
Bo życie trzeba zdobywać i uczyć sie na błędach
ja nie chce go przeżywać bo, mam samotność splamioną na rękach.
W miejscu już nie stoję, czeka mnie życie, które muszę odnaleźć
niczego sie nie boje miłość muszę znaleźć.
Każdego dnia,uczę się żyć
każdego dnia,tylko żyć
lecz, co to za życie bez nikogo, bez ludzi,
co to za życie, gdy człowiek co dzień się smuci.
Zmowa milczenia, głuche dni
wiem,uszczypnę się to wszystko nieprawda i na pewno mi się śni.
Tylu ludzi się oddaliło, a tak szczelne było drzewo
na ziemie z hukiem runęło i od tego wszystko się zaczęło.
Chce naprawiać świat, a nie umiem w tym świecie, znaleźć miejsca dla siebie
mógłbym umrzeć nawet w tym momencie i nikt by tego nie zauważył
po prostu nikt, w tym tłoku, zamęcie bez problemu bym znikł.
Nic mnie tu nie trzyma, przynajmniej nic mi do głowy nie przychodzi
jak długo to wytrzymam? może z kilka godzin.
Wiem, teraz już wiem wszystko
mijam się z powołaniem, na to teraz wychodzi
żadna z zapisanych kartek mego życia nie osłodzi.
Sam doprowadziłem się do szału i wiatr mi w oczy wieje
gdy mnie już ujrzysz, usłyszysz to powiedz
co się z tobą człowieku dzieje.
Wiara nie przetrwała, nadzieja przede mną stroni
miłość mnie zgubiła niech ktoś mi żyć zabroni.
Bo, ludzie tacy jak ja nie mogą tutaj być
nikt nie jest Za, więc nie mam prawa żyć.
Patrzę zatem w górę na te białe obłoki i milczę
bo słowa są nieważne
biorę wdech i robię pierwsze kroki
i odchodzę stąd na zawsze.

autor

Marpouk

Napisany: 2007-06-22 Dodano: 2008-06-16 18:39:27

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie