Kiedy piszę wiersze

Delikatnie uchylam drzwi wyobraźni,
by nie spłoszyć rozbudzonej weny.
Wtapiam się w ciszę i przenoszę
w sferę wolności swojego wnętrza.

Uspokajam dreszcz krążący we mnie.
Przeganiając cienie promieniem uśmiechu,
uwalniam z serca strumień uczuć.
Misterny filigran składam z westchnień.

Ulotne myśli płynące z zakamarków duszy,
łagodnie chwytam w niewidzialne sieci.
Ubieram je w słowa barwne jak tęcza.
Zostawiam swój ślad na Ziemi zamknięty w wierszach.


I wtedy czuję — mam tlen do życia potrzebny.

autor

Halszka M

Napisany: 2023-07-16 Dodano: 2023-07-16 11:48:25

Ten wiersz przeczytano 2141 razy

Oddanych głosów: 61

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie