Kiedyś
Na przekór wszystkim, którzy twierdzą, że kiedyś było lepiej.
Był małym chłopcem, dosyć wrażliwym,
gdy ojciec go zaczął z zapałem tresować,
najczęściej po wódce i bez litości.
Próbował go na twardziela wychować.
Więc krzyk był i baty pasem skórzanym,
gdy chłopiec z lękiem uciekał po kątach.
Nikt się za dzieckiem nie wstawił
słowem,
chociaż niejeden z żalem spoglądał.
To były trochę inne czasy
a bicie dzieci było w normie.
Ojciec stanowił w domu swym prawa
i sam egzekucji dobierał formę.
Na podwórku chłopiec nieśmiały
za dziećmi ganiał, lub stał trochę z
boku,
niedojdą i głupkiem go okrzyknięto
i pośmiewiskiem stał się w bloku.
W szkole bez trudu go poznali
znajomi z podwórka i piaskownicy
więc szybko wszystkim ogłosili,
że niedorajda to jest z ich ulicy.
Obrali go sobie do plucia i bicia
i chociaż bardzo próbował to stłumić
wciąż więcej było razów, poniżeń,
wciąż więcej siniaków i ciągle mniej
dumy.
To były trochę inne czasy
gdy bicie dzieci było w normie
a tą haniebną bezradnością
zawiódł syn ojca swego potwornie.
Więc mocniej tresował, nie szczędził
pasa,
koledzy zaś nie szczędzili pięści,
drwin, słów szyderczych, gestów odrazy,
a on wciąż cichszy był, spokojniejszy.
Kiedy w zakładzie go zamknięto
z nieznanej zupełnie nikomu przyczyny,
wariatem i świrem go okrzyknięto
w domysłach ludzie ćwiczyli miny.
Mijał mnie dzisiaj. Szedł ulicą,
brudny, pijany, jakby bez celu.
Chyba mnie wcale nie rozpoznał
a we mnie coś dziwnie się ścisnęło.
Może wtedy coś można było,
lecz przecież człowiek też był
dzieckiem.
Kolega z podwórka, wciąż omijany.
Wiesz. Tamte czasy nie były lepsze.
zielonaDana
Komentarze (33)
Elena Bo, tu będę się kłócić i krzyczeć głośno. Jestem
pedagogiem i kategorycznym przeciwnikiem kar
cielesnych.
Bicie to nie jest sposób na zdyscyplinowanie dziecka,
tylko na poniżenie go i zastraszenie. Obecna
niesubordynacja dzieci to efekt niepoświęcania im
uwagi i czasu, a nie braku kar cielesnych. Dziecko
najbardziej rozrabia, kiedy pragnie uwagi rodzica.
Można z nim wtedy porozmawiać, albo zbić, żeby mocniej
wiedziało, że się nie liczy i nie jest nic warte. Za
zachowania, które faktycznie wymagają ukarania są inne
kary. Nie cielesne!
Przeszłośc przybiera rózne postaci...
Przejmujący wiersz. To nie wina czasów, tylko durnych
i nie kochających rodziców. Gdyby kochał chłopca, to
klaps by mu nie zaszkodził. dzisiejsze bezstresowe
wychowanie też ma swoje złe skutki. :)
Ale historia, smutno mi.
:(
Serdecznie
Wzruszył mnie los zastraszonego dziecka, któremu
właśnie rodzice życie na stałe zmarnowali.Niestety
takie czasy były, że do wychowania dzieci sąsiedzi się
nie wtrącali. Pod tym względem obecnie się zmieniło.
Zwiększyła się otoczenia wrażliwość na los
prześladowanych. Pozdrawiam serdecznie :)
Moim zdaniem jednak różnica czasów jest diametralna.
Kiedyś każdy powtarzał, że to co się dzieje w czyimś
domu to jego sprawa i nie należy się wtrącać. Pas,
kabel, kij, albo witka wikliny to były typowe
narzędzia kary wobec dzieci niemal na każdym podwórku.
Najsłabsi byli poniżani i bici przez rówieśników, bo
dzieciaki bite w swoich domach odreagowywały na tych
na których dały radę odreagować. Przepraszam, ale
widziałam dookoła siebie takie obrazki i choć u mnie
agresji nie było, kiedy chciałam biec na ratunek,
każdy powtarzał, żeby się nie wtrącać. Dzisiaj w tym
samym miejscu widzę troskliwych, tłumaczących świat
rodziców i roześmiane dzieci. Jeśli ktoś przesadza z
agresją ktoś reaguje, a przynajmniej nikt tego nie
pochwala. Wiem, zdarzają się wsie, domy, środowiska,
ale z pewnością nie jest to na taką skalę jak kiedyś.
Wiersz jest niesamowity.
Przemoc- oby nigdy jej nie było.
Gdyby to było możliwe
To były zdecydowanie gorsze czasy. Najgorsze -
brutalizajca i przemos w rodzinie - pojwila się w
polskiej przestrzeni z całą moca- w dobie brutalnej
inwazji bolszewizmu.- przemoc stala sę traktowana jako
metoda osiągania oczekiwanych rezultatow - nie tylko
wychowawczych. Znane mi nieliczne swiadectwa z rodzin
z pre 1939 r. potwierdzaja ,zee przemocy - jako kary
bicia niestosowano nawet w prostych rodzinach, lub- w
sytuacjach "drastycznych - brdzo wyjątkowo i umiarem.
Podstawą wychowania byldobry - i napietnowany -zły
przyklad i argumentacjamoralna i logiczna. dawne
przyklady mowia ponc o zalecanej przez księzy metodzie
dysyplinującej, wstrząsowej - w ten
sposobwychowawczej - jako posługiwanie sie "rózeczka".
- jednak ;rozeczka ,a nie - rzemieniem, pasem - czy
specjalnie produkowanych pokątnie i spotykancych nawet
w wysoko spolecznie postawionych rodzinach - narzędzi
dyscyplinujących stworzonych wylaczne dla tego celu -
wyglądajacych i skutkujacych rozmaicie narzedzi -
zwanych "dyscyplinami".
To wazny wiersz - Dano. - dla mnie -wazny takze
osobiście (łącznie z "zamknietym" zakladem -
psychiatrykiem i nieprzypadkowym deprawowaniem mnie i
szykanowaniem -w szerokiej przestrzeni spolecznej.
Serdecznie pozdrawiam:)
Smutna opowieść o ponurym losie jednostki,
na który wpływ miały błędy wychowawcze
i to nie tylko w domu opisanego chłopca,
ale także w domach kolegów i koleżanek ze szkoły.
Znieczulica rodzi się wszędzie, gdzie nie uwrażliwia
się dzieci na krzywdę innych. Miłego wieczoru Dano:)
w tamtych i tych - wierz mi - jest podobnie
Wstrząsający obraz, aż ciarki idą po plecach.
Pozdrawiam :)
to zjawisko nie ma nic wspólnego z tym co kiedys i
dziś. W moim domu nie było bicia ani przemocy.
Trudny temat podjęłaś, Danusiu,
msz przemoc w rodzienie nie do końca jest zależna od
czasów, lecz od tego jakim ktoś jest rodzicem, ale
faktem jest, że obecnie króluje tzw, bezstresowe
wychowanie, a kiedyś pasek był powszechnie używany,
wiersz do zatrzymania, tak poza tym to smutne, że
rówieśnicy też źle się z obeszli z dawnym kolegą z
podwórka...
Dobrego wieczoru życzę, Danusiu :)
Zgadzam się a wiersz bardzo fajny i mądry. Pozdrawiam
To prawda, pod wieloma względami wcale nie było
lepiej. A wiersz dobry :)