kiedys bedzie...

zrywam wiatr - uloze go w bukiet
owine wstazka oddechu
w papier swiatla zapakuje
kilka chwil
dalekich od grzechu

teraz na dloni
smutek jest i krople deszczu
w oczach zal
po rozdartej przeciagiem
muslinowej firance milosci

wyruszylam w podroz wglab rzeczy
tam odnalezc chce nasze dlonie
splatac je znow i zwiazac
wiara w nas
niepokojem

wiem

wyprowadzisz brama
z nocy naszej maligny
na sciezke wsrod bzow i malin

kiedys bedzie jak nigdy

autor

promienSlonca

Napisany: 2012-02-17 Dodano: 2012-02-28 15:58:13

Ten wiersz przeczytano 880 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie