Kiedyś wiedziałeś
Poucz mnie błądzącą w ciemnym lesie,
powiedz, którędy mam iść.
Przecież wiesz lepiej...
Tak myślisz.
A tymczasem siedzisz wygodnie na
polance,
świat widzisz przez różowe okulary.
Nie wiesz nic.
Nie masz obycia w prawdziwym życiu.
Nie znasz tego strachu, tej nadziei.
Nie wiesz już nic.
Komentarze (2)
Zagubiony peel mocno, potrzeba tu silnego ramienia.
ładny krótki wierszyk obrazem strachu życia i trudu
codziennego.