kim byłaś
kim byłaś
kim byłaś
zanim się stałaś
porcelaną
zachwytem pustym
co biodrami
kołysze żądze
kim byłaś
zanim zapomniałaś
zapachu lipy
dotyku nieśmiałego
śmiechu
z wiarą naiwną
kim byłaś
lub kim nie byłaś
autor
Sprzedawca Marzeń
Dodano: 2022-11-03 14:23:04
Ten wiersz przeczytano 779 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Tak!
Głos mój i szacun!!
Pytając mamy szansę na odpowiedź. Życie to ciągłe
poszukiwania. Drogi, siebie, uczuć.
Pozdrawiam serdecznie.
Nikt nie jest jednoznaczny,
a czasem ktoś ocenia innych, mimo że ich nie zna, poza
tym ludzie też się zmieniają, sądzę, że w późniejszym
wieku wszyscy jesteśmy bardziej narażeni na kruszenie,
jesteśmy słabsi, niczym krucha porcelana, to naturalna
kolej rzeczy.
Pozdrawiam.
Czasem taka osoba sama tego nie wie...
Pozdrawiam serdecznie.
Ciekawe, co odpowiedziała i czy w ogóle
odpowiedziała...
Pozdrawiam
(P.S. ile kosztuje jedno spełnione marzenie?)
No właśnie - kto nie wierzy, wciąż pyta, ale jak
usłyszy odpowiedź, to i tak nie wierzy.
Być może ona sama tego nie wie.
Wszystkim czego nie widzialo serce
Pozdrawiam
zapachu lipy nie da się zapomnieć.
A ona odpowiedziała,
jednym westchnieniem.
Od samego początku
byłam twoim marzeniem.
ukształtowałeś wybrałeś
zaspokoiłeś (swoje żądze ?!)
- to teraz nie pytaj,
nie wypada