Kobierzec
... nie samą satyrą człowiek żyje :)
Gdy przyjdzie pora babiego lata,
Ciepłego wiatru ostatni podmuch
Splecie ze sobą nić delikatną,
Będzie jej wątkiem, ona osnową.
I tak utkany cudny kobierzec
Szybko odleci w swoje nieznane,
Chronić swe piękno przed rychłym chłodem
I przed zbutwiałych liści zapachem.
Nie wróci wiosną, to raczej pewne,
Jako że droga to dlań ostatnia.
Lecz gdy zatęsknisz, to popatrz w niebo,
Znajdziesz go tylko w szczęśliwych
gwiazdach.
Komentarze (31)
"Wiosna jest po to żeby się zakochać, jesień -
- żeby pielęgnować miłość." - Baucharde.
A lato jest po to, żeby odpocząć od miłości ha ha.
Kłaniam się Pórko-1, miłego lata.
* Ewelino, bardzo dziękuję :)
Ładny:-)
*Dodzio, bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam :)
Ładny spokojny wiersz
Pozdrawiam
*Tomaszu, bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam :)
Piekny wiersz, pozdrawiam:)
*Fatamorgano,
*BaMal,
bardzo dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)
Natura swoje wdzięki pokazuje
a Ty je pięknie opisujesz
Pozdrawiam serdecznie:))
Bardzo ładny wiersz!
Pozdrawiam :)
Kolpido, bardzo dziękuję :)
Pięknie.
Dziadku Norbercie, ślicznie dziękuję :)
Ojej, jak mi miło czytać takie słowa pochwały :)
Pozdrawiam :)
Bardzo fajny kobierzec w ciepłe,
śliczne słowa ubrany
w szczęśliwych gwiazdach schowany...
Pozdrawiam. Miłego tygodnia :)
Amalek, bardzo dziękuję :)
Z przyjemnością pozdrawiam :)