O kobietach

Z przepaści czasu wyłoniło sie życie,
Tam za ciemna skałą czyhała śmierć.
Spinowym ruchem z myślami mętnymi,
Przeleciało przez świat wypaczony. Szukając odbicia w strumieniach deszczu,
Uderzyło!... straciło swój polot, piękno i świeżość.
I dotarło do skały, która bramą śmierci się zwała
I wstąpiło w gościny by kres zaznać życia.

Jesteś młody, a widzisz Je krócej niż ci się wydaje, Ukrywały twarze.
Roztargniony, w myśli labirynt się oddajesz,
Częścią życia są w uczuć wymiarze.

Czujesz ciepło rozpalonych słońc,
Gwiazd kobiecych ironii,
Kwietnych ogrodów unoszą woń,
Obłoki tęczowe okalają skroń.

Stajesz przy Niej, tron delikatności,
Dywanem prostych uniesień kroczysz.
Widzisz królestwo, podziwiasz bez zazdrości,
Bez kłamstw raj stworzysz.

Usiądź obok Królowej, chwyć za dłoń,
Poczuj bicie serca, upływ lawy życia.
Od niewierności Ja chroń,
bo tak trudny jest chłód kłamstwa do ukrycia.

Ranić-hasło prostaków elementarza,
Otwórz psalmów księgę i ucz się zachowań wykwintności,
Sprowadź anielskich świadków do ołtarza,
Uwolnij się, rozstaw życia kości.
Niech szelest liści zagłusza twoje wątpliwości
W ogromie błękitu szukaj czułości.

Otwórz ramiona na czas wszelki,
I czekaj spragniony wschodniego wiatru,
Doczekawszy, leć jak Ikar w chmur kręgi,
Pielęgnuj, chroń barw skrzydeł od piasku.

Twórz wam poezję radości
Uwolnij z czasu potrzasku.
A kiedy zrozumiesz przesłanie miłości
Powiedz Jej o tym o słońca brzasku.

autor

Robert Pszech

Napisany: 2003-05-02 Dodano: 2005-09-01 17:15:25

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie