Kobieta,matka,żona...Ja...

Małe mieszkanie,
siedmioro ludzi...
codziennie rano
wrzawa mnie budzi.

Każdy coś chce
i czegoś szuka,
ogarnąć wszystko
to wielka sztuka...

Przez lata tej sztuki
się nauczyłam;
być dobrą,cierpliwą,
taktowną, miłą...

Jednak są chwile,
których nie znoszę;
mówię, tłumaczę,
zaklinam, proszę...

Nic nie pomaga...
nikt mnie nie słyszy...
kłócą się, wrzeszczą,
a ja chcę ciszy...

Jak nie zwariować
w tym małym tłumie,
tyle charakterków
trzeba zrozumieć...

Gdzie się zaopatrzyć
w tyle cierpliwości,
by się nie pogubić
w tych nerwach i złości...

Musi istnieć zbiornik
skąd czerpie siłę ONA
i znosi wszystko z pokorą;
kobieta, matka, żona.
....................................-Ja.

autor

Jolcia

Napisany: 2006-02-28 Dodano: 2006-02-28 10:19:50

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie