Kobiete anioła za zycia spotkałem

I za zycia martwy byłem
W ciemnosci zylem i zimno bylo
Nikim bylem i nic nie moglem zrobić

Wtedy promień nadzieji zobaczylem
Kobiete z anielską twarzą
O oczach wiosennych drzew koloru

Podeszła do mnie i swiat mi zmieniła
Wtedy domu nie mialem Ona mi go dała
Wtedy głodny chodzilem Ona mnie nakarmiła

W tem wielkie szczescie zagościło w moim martwym sercu
I zdradziłem ją przeklęty raz kolejny
Plakac zaczołem bowiem swiat moj runoł

Plakałem czystymi łzami a Ona scałowała je z policzków moich
I jeszcze bardziej płakac zaczołem bowiem zrozumialem co straciłem

autor

Vorph

Napisany: 2005-08-23 Dodano: 2005-08-29 16:38:59

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie