Kochać...

Dla osób które potrafią przepięknie mówić o swoich uczuciach...

Czegoś jej brakowało czegoś pięknego jej obecności czyli miłości...
Była ale jej nie było, była w jej marzeniach...
Przestała wierzyć w nadzieje
Nie wierzyła w wiare
Nie wierzyła w leprze jutro
Nie wierzyła w miłość
Nie potrafiła kochać
iż sama nie była kochana
Już nie mogła wytrzymać na tym świecie
Chciała umrzeć...
Lecz wszystko sie zmieniło
Dnia pewnego pięknego obudziła sie ze snu
I znów chciała żyć...
Bo spotkała chłopca przecudownego
W którym sie zakochała bez opamiętania
W tedy była jak słońce które promieniami ogrzewało smutne życie innych...
On jej przyżekał:" będę do końca twych dni bo kocham cie kochanie"
Lecz chłopak obietnicy nie dotrzymał
I Ouścł ją na nowo...
Ona sie załamała i znów żyć nie chciała
Puźniej pomyślała czas zagoi rany lecz on rozdrapywał je na nowo...
Wiedziała że wszystko ma swój koniec lecz nie wiedziała, że nie wszystko da sie zapomnieć...
I przed odejściem swym napisała: "Nie mów, że kochasz jeśli kłamiesz bo właśnie serce komuś łamiesz..." I odeszła ze świata naszego stała sie aniołem
Którego kochały inne anioły
Tam tak naprawde była szczęśliwa...

Lecz nie potrafią ich tak naprawde okazywać....

autor

Bagienna Rusalka

Napisany: 2004-04-21 Dodano: 2004-11-27 15:34:42

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie