Kocham życie
Chciałabym zapomnieć.
Wszystko się komplikuje, gdy jest
schowane.
Takie proste i przyjemne, gdy nic o tym nie
wiemy.
Dopisało mi szczęście, nadal czujęsię taka
zagubiona.
Nie widzę tego co chcę widzieć, nic nie
widzę.
Może dlatego tak się boję.
Tak wiele bym chciała.
Wzrokiem przenikać serca, by dojrzeć to co
najważniejsze.
Podziwiam pejzaż przysłoniony mgłą
wyobrażni pachnącej wspomnieniem.
Płyną łzy.
Czym one są?
Pokazują mi jak bardzo jestem słaba.
Jestem niczym i przeraża mnie
przyszłość.
Tak wiele mogłabym zdobyć.
Obojętność może zjawić się wszędzie nawet
gdy jej o to nie proszę.
Kocham życie!
Zdobędę jak najwięcej.
A miłość znów mnie prowadzi.
Jestem na dobrej drodze.
autor
Agata04
Dodano: 2009-01-21 00:12:10
Ten wiersz przeczytano 754 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Może dlatego, że tak wiele masz pragnień wpędza cię to
w cierpienie i lęk przed przyszłośćią, może zaakceptuj
siebie i to co sie Ci przytafia, pamietak, że to co
wywołuje w tobie stres i lęk to myśli o przeszłości a
smutek i stany tęsknoty to co było w przeszłości,
pomyśl nad tym wiersz pisany targającymi człowieka
skrajnościami.
lecz nutka trwogi łamie twoje myśli iserce nie bój się
będzie w życiu tylko lepiejbo nawet gdy upadniesz
później wstajesz na nogi:) pozdrawiam:)