Koła radości...
Dzwony radości, ptaków śpiewanie
chmury wesołe, miłosne granie
uniesień mocnych, piękne wyznanie
gałązek na gniazdo, cierpliwe układanie
głowa wystaje małego wróbelka
szaroburego krzyczącego Elemelka
na pokarm czeka, donośnie
wyfrunąć z gniazda, pragnie radośnie
w dorosłe życie frunąć z ochotą
spotkać na swej drodze błękitnooką
pod niebem wykonać koła radości
symbolizujące kontynenty, narodowości
z jednej ulepieni jesteśmy gliny
wchodzimy ostrożnie po szczeblach
drabiny
podajmy ręce sobie nawzajem
świat kolorowy, stanie się Rajem.
autor
Ania M.
Dodano: 2016-06-02 08:02:33
Ten wiersz przeczytano 982 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Piękny wiersz z ładną puentą i bardzo dużo radości.
Pozdrawiam Aniu.
pięknie i radośnie Aniu Pozdrawiam serdecznie:))Miłego
dnia
te koła radości pasują do Twej radosnej "buźki" -
radośnie jak na wiosnę +
Dobra Aniu puenta lecz trzeba pamiętać o radości i
dobroci
Wróbelka..
całuski
W Twoich wierszach jest zawsze
tyle radości.
Od razu poczułam się lepiej.
Ile tu radości! :)
Pozdrawiam!
:)
Miłego dnia.