kolega Anioł...

a ja stoję na balkonie niebo sunie
wraz z chmurami kłębią się pogodne myśli
losie pozwól złapać choćby jedną w dłonie
jako list w powiewie wiatru lotem przyślij

niech w nim będą promieniami zapisane
słoneczności w kroplach rosy zatopione
jakby były bursztynową grudką szczęścia
w których mrówki w niemym ruchu uchwycone
cieszą oko jubilera i złotnika
oraz tego który klejnot ten zakupi

a ja stoję na balkonie niebo sunie
i tak dumam jakim jest stworzeniem głupim
ta istota wydobyta z garstki prochu
której dano we władanie aż tak wiele
zaprzyj się nogami mocno i stój przy mnie
na tym gorzkim łez padole mój Aniele

gdyż bez Ciebie byłabym zupełnie ślepa
tak przynajmniej wsparcie czuję w kruchej dłoni
i choć Stróżem Tyś niechybnych mych porażek
z Tobą łatwiej za cieniami dobra gonić

autor

niezgodna

Napisany: 2020-05-08 Dodano: 2020-05-08 08:08:45

Ten wiersz przeczytano 1325 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie