Koniec

czuję w sobie piekło
i ognie piekielne
jak powoli spalają
wszystko
co ludzkie i realne

dają mi broń bym
strzelił sobie w głowę
a wokół
twarzy krew

stare duchy samotności
znienawidzą nas
trzykrotnie i zapieje
kogut

i wtedy wyjdą
z mroku iskry
i pazury
niestworzonych
nigdy
a potępionych
na wieki

wszędzie będzie
ogień
a grzechy staną
się iskrami

i podpalą się
głowy innowierców
z przyczyn
niebieskich

wszystko uniesie się
ponad resztę
ziemskich śmieci

i umrą znienawidzeni
po śmierci

wiatr rozdmucha
wasze serca
leżące na bruku
wśród
krwawych ulic

zewsząd przyjdą
słońca
a chmury
wybuchną
morzem jęków

skrypty zaczną
przemawiać
do ziemskich
istot
nie będących ludźmi

i otworzą się
wrota piekielne!
i znikną!
i wszyscy pomiotami
będziecie

nędznymi parobkami
na polach
nienawiści
palce uschną

a groby powstaną
przewrócą się
martwi tylko na
drugi bok

spadniecie ludzie
jak marny proch
z którego powstaliście

autor

pan_zagubiony

Dodano: 2007-11-21 22:10:10

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie