O królewiczu... 2.

Jak to w bajce bywa, historia o królewiczu zakończy się dobrze. Na razie jednak wpisałam - klimat smutny.

Królewicz długo opłakiwał matkę rzewnymi łzami. Kiedy przestał płakać, ogarnęła go zgroza. Zobaczył, jak potężna macocha przejmuje we władanie pałac, a potem całe królestwo. Pod jej rządami kraj szybko popadał w ruinę. Oczy króla straciły bowiem moc dostrzegania prawdy. Czar Zydy spowodował, że jego serce skamieniało.
Don patrzył z przerażeniem na błyskające jak fałszywe perły, białe ząbki wiedźmy i wspominał słodki uśmiech matki. Wtedy ból kroił jego serce na drobne plasterki. Wierny pies Ant lizał chłopca po twarzy, bo tylko on próbował pocieszyć królewicza.
– Może jeszcze nie wszystko stracone – pomyślał młodzieniec. - Spróbuję znaleźć ratunek dla ojca i kraju.
Postanowił opuścić królestwo, żeby w szerokim świecie szukać pomocy. Przeczuwał, że znajdzie sposób na zrzucenie potężnego czaru Zydy.
O świcie, gdy wszyscy spali, Don wymknął się z pałacu i w stroju wędrowca zakradł się do portu. Zastosował podstęp, żeby wejść na pokład ogromnego okrętu. Miał on przewieźć do królestwa Zydy zrabowane w państwie Lara towary, które zapakowano w skrzynie i ustawiono na nabrzeżu. Królewicz udał tragarza, wziął wielką pakę i wniósł ją na własnych plecach do ładowni statku. Potem schował się w najciemniejszym kącie pod pokładem.
Nie miał pieniędzy na podróż, ani nawet na kromkę suchego chleba, bo z pałacu ojca nie wziął niczego. Miał za to czyste serce i chciał walczyć ze złem. Myślał, że szybko zwycieży. A jednak, nawet w bajkach nie wszystko się udaje od razu. Gdyby tak było, to bajki byłyby bardzo nudne, prawda?
Teraz królewicz był sam - i poczuł się tak, jakby stał się nikim. Bo kim może stać się nieznany wędrowiec - bez rodziny, kraju, władzy i pieniędzy? Don nie miał obok siebie choćby jednego przyjaciela. Ba, nie miał nawet psa! Nie wziął Anta ze sobą, żeby nie skazywać go na poniewierkę.
Chłopak cierpliwie czekał w swoim ukryciu, choć było tam ciasno, ciemno i zimno. Cierpiał też głód. Wreszcie minęło kilka dni i statek znalazł się na pełnym morzu. Don mógł już wyjść na pokład. Miał zamiar zaokrętować się jako zwykły majtek. I tak by się stało, lecz zdarzyło się coś nieprzewidzianego.
Rozpoczął sie sztorm.

autor

szadunka

Napisany: 2021-06-15 Dodano: 2021-06-15 12:18:17

Ten wiersz przeczytano 3373 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bajka Klimat Smutny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie