w kropli przeszłości
otwieralismy razem ogród
rozjaśniany ostrym słońcem
wydaje mi się że do dzisiaj jestem tam
siedzimy wśród kwiatów i tej zieleni
a miłość jest czymś nowym nie utraciła
barwy choć zycie płynie czas robi
swoje
rozgania po drodze cuda tylko ja
popadam
w coraz to większe rozpoetyzowanie
autor
Mirabella
Dodano: 2016-03-09 15:22:33
Ten wiersz przeczytano 780 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
duszę*
masz duszą romantyczki i to jest piękne :))
ale ładnie:)
Ładny, refleksyjny wiersz ...
pozdrawiam
Jakby wspomnienie o tym co było piękne ..
Pięknie i melancholijnie, z łezką w oku :)
Pozdrawiam.
Czasem lubimy przesiadywać w przeszłości.
Ładnie napisana refleksja
Pozdrawiam:-)
Ja otwierałem za to wino z nie swoją dziewczyną, ale
wiersz jak najbardziej jest dobry i to sie chwali.
Piękna kropla przeszłości, pozdr. :))
Pięknie. Miłości życzę wiele. Pozdrawiam.
to rozpoetyzowanie na końcu rewelacyjne :-)
śliczny wiersz, pozdrawiam