Krótka historia

Miłość czysta nie rdzewieje.
Złotem serce przyodzieje.
Srebrna łuna zapomnienia,
zmąci umysł i wspomnienia.

Niszczy powolutku Twoje,
Twoje serce niestrudzone.
Brązem kryje moje łzy.
W moi świecie tylko TY.

Dwoje ludzi zakochanych,
niszczy mury, ściany, skały.
Wypełniają miodem tlen,
taki słodki jest ich śpiew.

Słowik milknie, rzeka staje,
kiedy idą przez rozstaje.
Czeka tygrys, gaśnie dzień,
kiedy smutek w serca tchnie.

Niszczą swoje szczęście sami.
Swoimi ciągłymi kłótniami.
Wtedy ona już nie mogła
porzuciła go. O podła!

Tak się skończył piękny dzień
i miłości słodki śpiew.

autor

Agis745

Dodano: 2006-12-07 18:21:27

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie