Krzyż

Popatrz na krzyż – biały śnieg lata,
ten krzyż niedoli, smutku i zwątpienia.
Krzyż jak skowronek mi wylata,
Ziemię, jak resztę ciemnych chmur – odmienia.
Niszczy przeżytki, pali gruzy,
Wrzyna się w okrąg starych rąk;
w smutku, co dawno go był żem nadużył
daje mi wolność w statywie mąk.

Na ścianie wisi – czas go nie złamie;
ciemny, nieznany, wśród lasów i domów.
Jutro ktoś ręce nad nim załamie,
wnikając gdzieś w środek ziemskiego tronu.
Co go unieśli – im był się zwierzał,
co w niego zwątpili – nie znaczył nic;
jak chrabąszcz w trawie ukryty zmierza
Gdzieś – tak na ścianie zdobiony był krzyż.

autor

Silvus

Napisany: 2008-01-24 Dodano: 2008-06-24 23:28:46

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie