Księżyc

Srebrna kula księżyca
znalazła swe miejsce na mojej poduszce.
Tak jasna, choć ledwie dotyka
mej białej pościeli...już znika.

Olśniona, spragniona,
ogrzana tym blaskiem w noc ciemną;
staję się znów rozmarzona.
Czy kiedyś przeżyjesz tę radość
- czując księżyc wraz ze mną?

Ta srebrna poświata
tak rzadko przybywa,
z ołowiu znów chmury odsuwa,
by przedrzeć się do mnie,
by sprawdzić, czy przy mnie
jak harcerz ktoś czuwa.

Nie wszystkie wiersze czytam w beju, mam ulubionych autorow, i im to właśnie w zamian za to, że nie moglam ostatnio korespondować dedykuję ten wiersz pelen nadziei, której nigdy nie trzeba tracić.

autor

marlena38

Dodano: 2007-02-16 11:27:19

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie