Księżyc
Wiedzie przez mrok i ciemności,
cierpliwy płynie powoli,
jasna płomienna latarnia,
stanowczo na niebie swawoli.
Świetlista promienna kula,
przesuwa się nad chmurami,
jak rozpieszczona dama,
buszuje między drzewami.
Wędrowiec drogę odnajdzie,
pośród nocnej ciemności,
zakochanych otuli szalem,
gwiezdnym pyłem radości.
Okrył ziemię płaszcz mroku,
senność ogarnia leciutko,
tylko gdzieś tam w oddali,
ktoś po jeziorze mknie łódką.
Prezentuje stoicką hojność,
blaskiem przebija przestworza,
do horyzontu się zbliża,
igra z falami morza.
Przewodnik życia i czasu,
od wieków wypełnia rolę,
płynie po nieboskłonie,
rozświetla człowieczą dolę.
M.M.P.
Dodano: 2016-04-08 12:16:33
Ten wiersz przeczytano 829 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Cóż ten księżyc potrafi, już Imć Twardowski go
docenił...
Pozdrawiam serdecznie, miłego dnia
Ja za weną -cenimy go bo mamy tylko jeden księżyc
ludkowie z niektórych planet zatem nie doceniają..:)
Piękny wiersz, rozmarzyłam się :)
'Prezentuje stoicki spokój
blaskiem przebija przestworza,
zbliża się do horyzontu,
igra z falami morza'.
Miłego dnia Mario.
Pięknie Mario rozmarzylas :-))))
Pozdrawiam cieplutko :-))))))
nawet księżyc rozmarzyć potrafi Pozdrawiam :))
Jesteście serdecznymi duszami pełnymi poezji.Ukłony w
Waszą stronę.
Ładnie, ciepło piszesz Mario. Miłego wszystkiego.
Pozdrawiam serdecznie:))
Księżyc jest naszą wielką cudowną latarnią.
Ileż to pięknych wierszy napisano o księżycu.
Pozdrawiam serdecznie.
Pozdrawiam wszystkich.Taki, tam wiersz w każdy wieku
do przeczytania.
Płynąc po nieboskłonie
rozświetla toń jeziora,
trzciny w cichym pokłonie,
- wiosennych marzeń pora.
Ladnie o ksiezycu i czym jest dla nas. Serdecznosci.
nocny podniebny wędrowiec ,,pozdrawiam :)