Kwiat rozstania
Wszystkie plany rozwiał wiatr
Pozostawił pustkę w duszy
Rozsiał w sercu czarny kwiat
Żadna siła go nie ruszy
Dzień za dniem czas ucieka
On rozwija swe korzenie
Wciąż podlewa go łez rzeka
A on rośnie na cierpienie
Dziwny kwiat bo w mroku żyje
Niema liści nic nie czuje
Tylko ból on w sobie kryje
I jak róża kolcem kłuje
Nikt nie wyrwie go po złości
Burza uczuć go nie zgładzi
On oznaką jest miłości
Która w sercu teraz wadzi
Tylko ona go wypleni
Będzie katem jego końca
W czarny popiół kwiat ten zmieni
Promień wygasłego słońca
Komentarze (3)
Podoba sie, bardzo na TAK.
Pozdrawiam.
W formie VIDEO na youtu.be/LWQ5W8-4Zuw
"Tylko ona go wypleni
Będzie katem jego końca" podoba mi się ta przenośnia
zresztą jak cały wiersz...