La vita è bella...

Nadal nie umiem tłumaczyć, ale śmiało próbuje :)Świeży wiersz

Ja chyba w koncu już odchorowałam...
I odpłakałam, w końcu już minęło.
Spragnione szczęściem moje wolne ciało
Po inne zmysły jako ptak sięgnęło.
Zmęczona życiem się zanurzam w wiersze...
I nie ma łez, są tylko ciche te wspomnienia...
Jak silni my jesteśmy i jak grzeszni,
Ale Bóg daje w ciszy pocieszenie...
Ponieważ świecą delikatnie świeci w tej ciemności.
Ta świeczka to nadzieja na świat bez wojny i bez bólu.
Na Świat, gdzie jest cudowna, ciepła cisza,
Na świat, w gdzie ty i ja. Gdzie jesteśmy we dwoje
I sen, którego już nie śnię,
Bo on jest rzeczywistością, tylko dotknij jej ustami,
Po prostu dodaj te przecinki , kropki
I wykrzykniki, kiedy stanę się
dla ciebie
Wszechświatem, burzą i błękitnym niebem...
Twoim marzeniem, wykonalnym i wytrwałym.
Tys blisko, zrobić krok.. Ściągnełam
ja wszystko z serca, cały strach, milczenie....
Niepokój, żal, niewypowiedziane słowa.
Potrzebujemy tej miłości jak powietrza.
Z tobą powstanę jak feniks z popiołów.
Przy tobie czuję... La vita è bella...
Z tobą czuję... Że znowu żyje...!

Anna Szpilewska

Oryginał:

Мені вже, мабуть, врешті відболіло...
Відплакалось, відчулось, відбулось...
І спрагле щастям моє вільне тіло
За іншими чуттями потяглось.

Десь стомлено занурилась у вірші,
І сліз нема, лиш спогади німі...
Які ми сильні, і які ми грішні,
Та Бог дає розраду у пітьмі...

Бо в темряві засяє ніжно свічка
Надія то моя на Світ без болю.
На Світ, де є чудова, тепла тиша
На Світ, де ти і я. Де є ми двоє.
І сон, який мені уже не сниться,

Бо він реальність, лиш торкнись вустами,
Лиш спрагло всотуй коми ці і крапки
І знаки оклику, коли для тебе стану
Усесвітом, і бурею, і Небом
Твоєю мрією, здійсненною й терпкою..
Ти поруч, лиш до тебе крок.. Дістала

Я все з серденька, весь свій страх і... Тишу
Тривоги, жаль, несказані слова
Любов, немов повітря нам потрібна
З тобою наче фенікс з попелу воскресну..
З тобою відчуваю ... La vita è bella...
З тобою відчуваю... Знов жива!

Wybaczcie mi dzis za wiersze o wojnie. Schowałam, neich leżą. Bólu i tak dużo . Niech będzie o czyms ciepłym https://youtu.be/N3WOVnTz-Yo

autor

Annyczka

Napisany: 2023-06-08 Dodano: 2023-06-08 19:04:50

Ten wiersz przeczytano 966 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie