labirynt życia i śmierci

Kierunek drogi którą podążamy nie zawsze
świeci tak jak ją pożądamy ,
nie widząc końca jej , oczy powoli zamykają się
chcąc usłyszeć jeden szept który zaprowadzi nas na jej kres
i wtulić w ziemię życia i w obłokach jawy śnić .

Nieszczęsny czas roztrwania drgania śmierci ,
czym jest życie bez niesfornych dni ,
chcąc wymazać złe myśli wdrążam się w pole maku ,
chcę być czysty w brudnym świecie ,
widząc skrzydła rozwinięte w błękitnym wietrze .

Zjawy tańczą przy ognisku wydając przedziwne dźwięki
liście opadają jak meteoryty na niebie spadając na ziemie
lunatycy budzą się w nieoczekiwanym momencie snu

feniksy jak płonące jastrzębie tworzą symbole w obłokach
a ja budzę się i jestem na początku drogi a koniec przyjdzie
kiedy opadną rosnące na łące maki .

autor

pancernik1351

Napisany: 2016-04-01 Dodano: 2016-04-06 22:50:42

Ten wiersz przeczytano 783 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie