las

stoi dębem na baczność
wiewiórka przeskakuje z gałęzi
na gałąź
prószy szczyty
brokatem w barwie oranżu


mrużę oczy, delektując się
rozćwierkanym na żywo CD
muzyka przepływa z ucha
do ucha
wypełnia myśli
i zagłębienia w strukturze czaszki


nagle, po lewej, wyłania się
dystyngowana postać sarny
przystanęła, nasłuchuje…
ja też…
ja na sportowo – rowerowo
w adidasach, spocona
i brudna, owiana kurzem
przede mną najpiękniejsza kobieta
w naturalnym futrze
o maleńkich stópkach gejszy
których kształt nie został wymuszony bólem
narzuconej kulturowo
korekty


po chwili czmychnęła, przecinając mi
drogę
biały, jak skroń brylantu
kuper mignął w oczach
tyle ją widziałam


ruszyłam, rozdrapując mech
oponami roweru


to takie trudne – zrobić zdjęcie
damie
gdy ona nie przeczuwa, że
patrzysz
że tutaj jesteś

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2020-09-01 Dodano: 2020-09-01 14:47:53

Ten wiersz przeczytano 897 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie