Las Wisielców

Droga wiedzie do lasu
Szpaler drzew jak korytarz
Człowiek z piętnem impasu
O nic więcej nie spytasz

To nie było szaleństwo
Czy odwaga zbyt śmiała
Miała w sobie maleństwo
Razem z nim się wieszała
Powód banalny zdrada
Lecz okrutnie nieznośny
Znalazł ją syn sąsiada
Wokół szumiały sosny

Chłopak jeszcze był młody
Z życiem stawał w konkury
Uśmiech zawsze grobowy
Głowa nigdy do góry
Wszedł samotnie do lasu
W matnię złego potrzasku
"Ciota" "Smakosz kutasów"
"Pedał" wisi na pasku

Był już starszy więc przeżył
Życia blaski i smugi
Kto policzy lub zmierzy
Chude lata czy długi
Popadł w straszną kabałę
Gdy mu karta nie poszła
W lesie z wielkim zapałem
Sznur pochwycił jak wiosła

Nim odpłynie gdzie wieczność
Inny już jest znak czasu
Spytam ciebie przez grzeczność
Po co idziesz do lasu?

Gregorek, 5.4.23

autor

return

Napisany: 2023-04-05 Dodano: 2023-04-06 08:32:08

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie