lato-piski
Wprowadzenie do hai-kai. Jest to gatunek
japońskiej poezji tanka, który w kręgach
szlachty japońskiej bushi – samurajów, był
rozrywką dla wielu osób jako hai-kai no
renga czyli renku – i składał się ze
strofy inicjującej hokku /wersyfikacja
5/7/5, oraz strofy odpowiedzi – waki -
wersyfikacja 7/7 / tworząc
31 sylabowe renku, każdy uczestnik
spotkania dokładał swoje hokku i waki, tak,
że powstawał długi tasiemcowy poemat. Przez
odrzucenie waki a zatrzymaniu jedynie
hokku, powstało haiku, Tematyka renku była
raczej rubaszna i frywolna, samo hai-kai
skłania się raczej ku epigramatyce
związanej z przyrodą w powiązaniu z zen,
przykładowo;
Natsu no hi no haikai*
*hai-kai na dni lata
# hokku:
gorący podmuch
przynosi korzenną woń
skoszonej trawy
# waki:
skaczą polne koniki
umykając przed kosą
# hokku:
zapada wieczór
rozgwieżdża się niebo
w jaśminu zapach
# waki:
spadają białe płatki
niby meteorów rój
# hokku:
wraz z apetytem
wrasta w senne spełnienie
owocobranie
# waki:
ocieka słodyczą miąższ
rozpływając się w ustach
# hokku:
w otwartych oknach
suszą się niecierpliwie
zgrzane dni lata
# waki:
drżą firanek wachlarze
pod lada powiewami
06.07.2009r.
Komentarze (31)
Vicki. Ty się nie haikuj, bo jak nasze konie pójdą
całym stadem na ciebie to ci nawet skaczące polne
koniki nie pomogą...Hi.hi))))
Mordka!
Jorgi