Legenda o umieraniu

Ranek był piękny, Pan Bóg siedział
w swej kancelarii, w skrawku nieba
Metryki ludzkie równo składał
według urodzin dat układał
Na biurku trzymał je w tym niebie
by wiedzieć kogo wziąć do siebie
Kiedy zaś święta się zbliżały
komnaty w Niebie lśnić musiały

I Aniołowie zarządzili
porządki i przeciąg zrobili
Wiatr wiał po Niebie, rzucał karty
Pan Bóg zatrwożył się nie na żarty
Kto je ułoży, kto poskłada
wyczyn to przecież jest nie lada
Pan Bóg się smuci, Anieli płaczą
kogo u bramy dziś zobaczą

Zaczęli składać, daty liczyć
komu i jaki staż wyliczyć
Kogo zawołać, kogo wstrzymać
Pan Bóg nie może już wytrzymać
W urzędach daty kiedyś zmieniali
rok z dniem urodzin pozamieniali
A teraz prawie staje na głowie
bo nie wie kto Mu to teraz powie

Liczba na przodzie, to rok czy dzień?
- że w środku miesiąc to sam już wiem
Trudno przepadło lepiej nie będzie
im więcej składa tym w większym błędzie
Chociaż w Niebiosach wszechwiedzący
to w oczach jednak niedowidzący
Powieki mruży, tekst zwiększa lupą
brać pojedynczo, czy,,całą kupą”?

I sam już nie wie co zrobić trzeba
na co mu było sprzątanie Nieba
Jak poukładał tak i zostawił
nic już nie widział - więc nie poprawił
Dlatego czasem w Piotrowej bramie
zamiast starego to młody stanie

autor : Urszula Ciuba

autor

Urszula Ciuba

Napisany: 2022-10-10 Dodano: 2023-12-08 10:13:11

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie