W Lęku Nieśmiałości

Biegnie świat, płynie świat, tak jak rwąca rzeka.
W świecie tym, tu i tam, ktoś na miłość czeka.
Chociaż jest skromny tak, marzenia tak małe.
Tylko sny, w oczach łzy, to już ma na stałe.

Wielki świat, piękny świat, czujesz w nim swą małość.
Chciałbyś raz, chociaż strach, ale pójść na całość.
Szukasz wciąż, pragniesz wciąż, wielkiej swej miłości.
Trudno tak, znaleźć ją, w twojej nieśmiałości.

Znowu łza, smutku łza, gest czyjejś litości.
A Ty śpisz, marząc wciąż, o wielkiej miłości.
Znowu dzień, nowy dzień, serca twego bicie.
Piękny świt, potem zmrok, i tak minęło życie.

Dodatkową przypadłością człowieka utrudniającą mu nawiązywanie kontaktów z ludźmi jest nieśmiałość. Czasem szczęście jest tuż obok, ale jakaś niewidzialna bariera sprawia że boimy się po nie sięgnąć. I tak czekamy w nieskończoność aż ktoś zrobi pierwszy krok w naszą stronę. Bywa że to nie następuje nigdy.

autor

Andrzej

Napisany: 2006-08-05 Dodano: 2006-08-05 00:01:49

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 63

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie