W letni upał
erekcjato
Nieczuły i głuchy na jęki drwal
splunął na ziemię zatarł dłonie
warkot silnika zagłuszył lament
stalowe zęby wbiły się w konar;
na poszycie upadła stara topola.
Sprawca stojąc na ściętym pniu
z rękami wspartymi na biodrach
nie zamierzał zginać kręgosłupa
na widok strażnika w mundurze
łebski pilarz zaczął rżnąć...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
głupa
;)
autor
_wena_
Dodano: 2019-09-11 15:27:56
Ten wiersz przeczytano 7836 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (78)
super z uśmiechem ...
Witaj Wandziu:)
Zastanawia mnie czy to "a" gdy nagle... jest potrzebne
ale chyba jednak tak:)
Taka rola drwala:)
Super:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Mieszkam przy lesie, kocham naturę.
Tniemy las i nie wiemy co czeka nas, chociaż widzimy
co się dzieje -wichury, powodzie, susze, braki wody,
wysychają rzeki, ginie natura, choroby, przyczyniamy
się do
zagłady świata. Czas zauważyć na upomnienia niebios.
Pozdrawiam
Smutna ta proza życia nawet starej topoli, + stawiam
serdecznie Was pozdrawiam
...nosił wilk, razy kilka
ponieśli i wilka...
:))
Fajne erekcjato
Pozdrawiam
Świetny wiersz, pozdrawiam :))
Ironicznie, ale niestety w obliczu ostatnich wycinek
lasów, nie takie znów śmieszne. Wiersz bardzo fajny!
Pozdrawiam serdecznie Weno :)
Rola drzewa...rośnie, rośnie, aż drwal z piłą zetnie
je,
Pozdrawiam serdecznie
Miło przeczytać, czuję się dowartościowany, Pani
odwiedzinami!
Serdeczności Kobalt.
No cóż, strażnik pojawił się nie w porę :)
Pozdrawiam serdecznie :)
oryginalne erekcjato i daję głos za to
;)))
Drwal potrafi tylko rżnąć...
fajne zakończenie.
Miłego wieczoru
mówisz i masz :))