Z łezką
Biegnie droga, ta sama, jak dawniej.
Stara ławka - wciąż wiele pamięta.
Wierzbie lat już przybyło i zmarszczek,
lecz tak samo gościnna i piękna.
Kora niczym pradawny papirus.
Tyle listów spisało jej życie.
Miłość, skarga i żal się tu wykuł.
Żaden ślad z tych tajemnic nie wyciekł.
Stara ławka i stara kobieta,
przy niej usiadł czas wspomnień z
młodości.
Z łezką w oku wciąż czyta wersety.
Tyle dla niej zostawił i odszedł.
Komentarze (30)
Rozpływam się czytając Twoją poezję. Serdeczności
Magdo
Smutny to wiersz, ale prawdziwy..pozdrawiam.
:( ale piękne strofy:) pozdrawiam Magda
Pięknie wplotłaś melancholię w wersy.
Pięknie
Lubię takie historyjki
Pozdrawiam Magdo:-)
Smutne i to bardzo, ale podoba mi się :) Pozdrawiam
serdecznie +++
podziwiam pozdrawiam
podziwiam pozdrawiam
...czas wspomnień z młodości, gdy eokół starocie...
pozdrawiam serdecznie
wiersz z uroczym smuteczkiem w puencie.
pozdrawiam z uśmiechem :)
Ta łezka się wymknie niespodziewanie.
Jakże pięknie o jednym zakamarku, a ile ich
mamy i żyją, to nasza rola poślednich liryków
kręcić wiecznie tą Polską szyją.
Bardzo ładnie napisany wiersz.
Ładnie napisany wiersz.
melancholijnie i nostalgicznie,
w dobrej formie,
pozdrawiam;)