Z łezką
Biegnie droga, ta sama, jak dawniej.
Stara ławka - wciąż wiele pamięta.
Wierzbie lat już przybyło i zmarszczek,
lecz tak samo gościnna i piękna.
Kora niczym pradawny papirus.
Tyle listów spisało jej życie.
Miłość, skarga i żal się tu wykuł.
Żaden ślad z tych tajemnic nie wyciekł.
Stara ławka i stara kobieta,
przy niej usiadł czas wspomnień z
młodości.
Z łezką w oku wciąż czyta wersety.
Tyle dla niej zostawił i odszedł.
Komentarze (30)
No cóż... - czasami- wierzba płacząca.
Przecież wiesz, że przemowisz do kazdego. Zapachniało
mi
pęczniejacym bzem, wierszem pozostawionym na dłoni -i
- łzą starości.
Zyczę Ci - pogodnego wiatru:))
Piekny wzruszajacy wiersz
Bardzo na TAK
Pozdrawiam serdecznie
ten wiersz ma swoją wymowę upajam się każdym tutaj
słowem
I zaszumiał smutno wiatr;)))
Witaj,
dziękuję za akceptacje.
Mimo smutku wielce romantyczne wspomnienie
zrealizowanej, pięknej miłości.
Serdecznie pozdrawiam.
To piekny wiersz, liryczny.
Refleksyjny, zatrzymuje.
Wszystko sie zmienia, wszystko, przemija, nic nie mamy
na stale.
Pozdrawiam magdo*.
ładny wiersz:)
Absolutnie piękny, plastyczny wiersz. Wręcz malujesz
swoje obrazy przed oczami. Ogromny szacunek!
Tak bywa nie zawsze człowiek czuje się młody.Wszystko
się zmienia.Pozdrawiam i dziękuję za komentarz
zostawiam TAK
Mi również bardzo się podoba!
Pozdrawiam Magdo :)
smutno się zrobiło .. takie jest życie ..
z łezką w oku wspomina się czasy
gdy przypadkiem się młodość przypomni
przecież życie tak szybko przemija
jeden człowiek o drugim zapomni:)
Pozdrawiam:)
Bardzo wymowne, pozdrawiam :)
Są takie miejsca i przedmioty, które są jak otwarta
księga spisanych historii. Trzeci wers od końca -
cudeńko... pozdrawiam
potrafisz zauroczyć czytelnika Pozdrawiam serdecznie
Magdo:)))