List

"Nie chciałam", "Nie mogę",
wciąż w głowie gdzieś krążą
"Ja chciałbym", "Pomogę".
te ręce me wiążą.

I cóż ja mój miły mam zrobić, już nie wiem,
ja nie wiem już nic oprócz tego.
że Ty wylądujesz zapewne w niebie.
A ja gdzieś tam w świecie Dantego.

Jestem jak trwoga, samotność
jak pnącze, które Cię dusi.
Powoli odbieram żywotność,
to Cię wykończy. Musi.

Ty zaś jak ciepło i czułość,
jak szal, który ogrzeje,
jak szczodrość,i szczerość i wolność,
jak wiosna przynosisz nadzieje.

Wszystko to burzę, wyniszczam.
Wszystko, co moje, upada.
Wszystko obraca się w zgliszcza,
a to Ci duszę wykrada.

Nie chcę być Twoim kamieniem,
który Cię ciągnie pod wodę.
Nie chce się gryźć wciąż z sumieniem,
kiedy w Twe serce ubodę.

I stąd mój miły me słowa,
Stąd te "nie mogę", "nie chciałam"
spuszczona moja dziś głowa,
bo mogłam dać, a nie dałam...

autor

shiverin

Dodano: 2009-12-10 23:26:32

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie