Lodowa pokrywa

Zapomnianej róży kwiat.
Pięknie więdnie mimo lat.
Otulony śnieżnym puchem.
Skrywa płatki swe.
Gdy jeden opadnie.
To bólu nie miłosiernego zew.

Jestem jak różyczka.
Co swoje piękno skrywa.
A w sercu gorącym.
Lodowa pokrywa.

Niech wzburzy się morze.
Stopi zmrożoną krę.
Daj czuły dotyk.
I natchnij mnie.

Ten kwiat symbolem
Miłości wyznania.
A ja usycham.
Z oczekiwania.

Niczym ogrodnik o kwiat swój dba.
Byłeś lekarzem a pacjentką ja.

Dziś saperem mojego serca, pragnień terrorystą.
Bo jak można zapomnieć, kiedy jestem tak blisko.

autor

harmonia

Napisany: 2015-11-08 Dodano: 2015-11-09 00:02:21

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie