los

W kokonie pustych myśli, pozbawiony wyobraźni,
skrywając odczucia przed pazernym czasem.
Drwię ze złośliwego chichotu losu.
Odseparowany od teraźniejszości, nie zwracam się
ku przeszłości czy przyszłości.
Dziadek czas zabrał co miał i nie wskazując drogi
podążył swoją.
Splątane ścieżki pozostawiam za sobą,
nie oglądam się i brnę dalej, ciągnąc nogę za nogą.
Nie potrzebne ciepło wspomnień nie grzeje a ziębi.
Świat jest jakim jest i nie dbam o niego,
podążam tam gdzie nie ma niczego.
Nic nikomu winnym, ni o nic nie proszę.
Idę, a czy dojdę to już nie zmartwienie,
a jedynie cień chęci, by zmienić przeznaczenie.

autor

miki2611

Napisany: 2016-12-10 Dodano: 2016-12-10 14:27:46

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie