lubię podróże windą
dzisiaj spotkałam mężczyznę - zmęczony
ośmiogodzinną walką ze sztormem
dopływał do przylądka spokoju
wcześniej wysłał pikselowe serduszka
Mirkę też cieszą emotikonki dopóki
nie stoczy kolejnej potyczki - o
skarpetki
schodzę na ląd
płaszcz z ulgą opada na krzesło
sukienka łasi się do bioder - jest
dobrze
dawno nie było deszczu
sztuczne słońca dają trochę ciepła
kiedyś mieszkałam z Robinsonem
wbrew nieprzychylnym prognozom
Piętaszek radzi sobie dobrze
nie taki ocean groźny jak go malują
czasami gdy brakuje bliskości
wsiadam do windy
autor
Donna
Dodano: 2017-03-17 16:49:30
Ten wiersz przeczytano 822 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Windą do nieba na ostatnie piętro,
byle dalej...
:)
Pozdrawiam serdecznie!
Mam nadzieję, że mi zdradzisz szczegóły
tej niezwykłej podróży.
Intrygująco dziś u Ciebie Danusiu :)
Pozdrawiam :)
A ja się boję windy
Ładnie zapisane
Pozdrawiam serdecznie