Ludzie ludziom

Ludzie ludziom gotują los,
wiedząc, że zło boli,
głusi na zraniony głos,
wołający z oddali.
Czekanie i niepewność,
snuje się po ścianach,
myśli nieustannie biegną,
w sercu rana szarpana.
Mocno krwawi z niemocy
i z niesprawiedliwości,
nadziei ogarek tlący,
wciąż na dnie serca gości.
Daje pocieszenie
i światło w tunelu,
śle otuchy promienie,
by nie ulec zwątpieniu.
A ludzie bez sumienia,
nadal zimni jak kat,
wciąż zadają cierpienia,
brnąc z zawiścią przez świat.
/EN/

autor

Isana

Napisany: 2014-10-10 Dodano: 2014-10-17 09:42:31

Ten wiersz przeczytano 2066 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie