Ludzkie drzewa
Na pustym polu drzewo stoi,
wokoło nic się nie porusza.
Rany zadane samo goi,
słońce je grzeje,wiatr osusza.
Choć takich drzew jest bardzo dużo,
lecz każde w innym krańcu świata.
Lasu z tych drzew się nie utworzy,
nic ich ze sobą nie posplata.
Wśród ludzi też są takie drzewa
porozrzucane w jednym mieście.
Tych ludzi miłość nie ogrzewa,
nikt ich dotykiem nie popieści.
zima10
autor
zima10
Dodano: 2010-03-07 13:27:01
Ten wiersz przeczytano 531 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
ładny wiersz i porównanie .... samotność ....
pozdrawiam
Ładne porównanie. Wiersz podoba mi się . Pozdrawiam.
Napisałam kiedyś: " Jeżeli gdzieś Nocą spotkacie
samotne drzewo,przytulcie ...
... się, odwzajemni ciepłem " ....samotne drzewa i
ludzie mają widocznie wspólne korzenie...;-))) wiersz
Twój jest mi wyjątkowo bliski
Witaj porównania jak najbardziej trafne.
podoba mi sie twój wiersz.
najlepszego życze w przeddzien 8 marca.
pozdrawiam ciepło.
Podoba mi się twój wiersz, przyrównanie ludzi do
samotnie rosnących drzew jest bardzo znamienne.