Lustro

smutno u Ciebie... może warto jej się przedstawić?

Czasami trudno uwierzyć, że odbicie w lustrze to My.
Musiało się wiele wydarzyć...
Przeczytałam o Twojej samotności bez satysfakcji, ale
z ogromną przyjemnością. Dobrze napisany utwór.

bardzo ciekawie napisany wiersz , a z czasem
zaakceptujesz własne ja ... pozdrawiam...

sztuką jest pokochać i zaakceptować samego (samą)
siebie... pokochaj odbicie w lustrze... pozdrawiam

Samotność i brak ważnej osoby w życiu,sprawia że
przygasa nasza radość życia i zostaje smutek.Często
nie poznajemy się w lustrze,bo gdzież uśmiechnięta
dziewczyna?Został ból,smutek-które były jej obce i ich
nie znała.Pozdrawiam+

Smutno, kiedy nie podoba nam się nasze odbicie w
lustrze, kiedyś słyszałem, że będziemi szcześliwi,
jezeli będzięmi siebie akceptowac. Spójrz jeszcze raz
na swoje odbicie.
pozdrawiam

Tak wygląda "samotność bolesna", smutna i
niechciana.Swoja pokochałam, niczym bezpańskiego kota
przygarnełam. Teraz w zimne wieczory mruczy mi
cichutko wtulona w rękaw dni byłych.Może to jest
metoda? Wiersz zmusza do zastanowienia :)

Bardzo smutny wiersz,samotność która nas otacza ,bez
duszy to jak mroczna strona naszego życia,trzeba się
uśmiechnąć,poszukać drogi a będzie lepiej.Pozdrawiam
serdecznie.

ciekawy wiersz... smutne gdy w oczach ciemność, a
ciało jest pozbawione duszy... wtedy pustka nas
wypełnia, a odbicie w lustrze jest jakby nie nasze.
Dobry wiersz, +

Może się przedstaw i zaakceptuj ją , na pewno się
polubicie ...:)