Łyżka dziegciu

Jestem pod wrażeniem.

Dobry wiersz, bardzo dużo w nim przekazanych treści i
emocji, choć słów niewiele. Pozdrawiam :)

Tej łyżki dziegciu chyba musi zaznać każdy...

Tak to bywa z tą łyżką dziegciu zawsze zepsuje to, co
było dobre…
Aniu przepraszam, że dopiero teraz czytam Twój wiersz,
ale wciąż jeszcze jestem na urlopie:)

Pozdrawiam bardzo serdecznie:)

Kilka słów a tak wiele mówią... Pozdrawiam serdecznie
:))

witam...pięknie poprowadzona myśl goryczy zostawienia
w miłości ...pozdrawiam ciepło

Wiele goryczy..dobrze oddałaś ten stan..każda łza ma
jednak swoją cenę..
Pozdrawiam ciepło ..:-)

Bardzo dobry wiersz: krótki, oszczędny, a wyraża wiele
i przy tym wzrusza.

Ładnie o życiu , choć wiersz smutny .Pozdrawiam :)

te kilka słów uczy
pomimo kamiennego ciężaru
i słonych łez

Miła Aniu, pięknie napisane ,pozdrawiam

masz rację-trudno nagle być nikim- niesamowity mocny
przekaz aż serce drży ze smutku, a łzą dobitnie
ukazałaś apogeum bólu.Dotarłaś i wzruszyłaś mnie
głęboko.Cudowny "motyl" zranionej miłości.Pozdrawiam i
uśmiech zostawiam :-)

postanowiłem, że codziennie będę przyznawał za wiersz
tylko jeden głos; dziś oddaję go Tobie;
podążąjąc tropami peelki: trudno jej przyznać się do
błędu, bo kochanie a miłość to dwie różne rzeczy;
miłość tworzy nierozerwalny związek; "kochanie"
niejako z definicji zakłada możliwość rozpadu;
to tylko pewna umowa którą można wypowiedzieć i wielu
ludziom po prostu to pasuje; motywy akceptacji układu
są różne, ale msz podstawowym jest strach przed
samotnością; zresztą... nawet kochać nie potrafimy
szczerze, bo na ogół nie kochamy drugiej osoby, tylko
własne o niej wyobrażenie;
zderzenie z rzeczywistością, opisałaś pięknie w swoim
wierszu;
kochamy zawsze "za": w miłości nie ma czegoś takiego,
toteż miłości szuka się zupełnie inaczej niż
"kochania"; jeśli więc "kochanie" uznamy za "miłość",
to jest to nic innego jak oszukiwanie samego siebie;
sztuką jest zatem przyznanie się do błędu i zadanie
sobie podstawowego pytania: czego ja właściwie chcę...

i okazuje się, że jakoś nie po drodze z niewiarygodnym
partnerem;
ech, rozgadałem się jak baba:) pozdrowienia serdeczne,
Ann:)

Ładny wiersz Anno:)
Pozdrawiam:)

Bywają chwile przytłaczające zderzeniem z losem. A
wtedy los jak kasyno zawsze bierze całą pulę. Od nas
zależy czy wytrenowaliśmy umiejętność powstawania z
kolan. Często się przydaje. Pozdrawiam :)