Łzy sie z oczu leją
Łzy się z oczu leje pędzona rozpaczą,
znacząc krwawe ślady na ziemi
zniszczonej.
I chociaż prawdziwe, nigdy nie wybaczą,
gdyż wiara jest sensem prawdy
potwierdzonej.
Oczy ślepną w blasku, nikną od
światłości,
mgła zachodzą ciemną tłukąc się o
ściany.
Bo chociaż w nadmiarze czerpały z
miłości,
to zobaczą jaki świat jest zakłamany.
Uszy głuchną w szale dzikiego
niszczenia,
wdziera się tam zamęt, i dusi swobodę.
Tak zamilknąć może swoboda cierpienia,
i miłości zniszczyć potrzebną urodę.
Serce bić przestanie od nadmiaru woli,
będzie przepełnione krwawej części
trwaniem.
Żyć swobodnie także nigdy nie pozwoli,
rozdzielając życie pomiędzy kochaniem.
Wszystkie części ciała, znaczone
rozumem,
milkną oraz głuchną gdy prawda je prosi.
Odrzucając na bok, to co nosi dumę,
chociaż dumę ową na wyżyny wznosi.
Łzy się oczu leją pędzone rozpaczą,
I miejsca na ziemi krwawym śladem
znaczą…
Komentarze (5)
bardzo smutny, w piękne metafory ubrany wiersz...łzy
się z oczu leją pędzone rozpaczą...
ech to życie zakłamane - wiersz smutny ale jakże
prawdziwy
hmm..zakłamany świat ,znikają ideały,wartości nawet
miłość zmienia swoje oblicze,dramatyczny ,ale jakże
prawdziwy wiersz
śliczny wiersz , dobrze dobrane metafory oddają smutny
klimat wiersza.
Smutny, ale bardzo piekny wiersz. Świetne metafory,
głęboki i dobrze oddany sens.