Madonna w stalin-ogrodzie

Stalinogrodem nazywam terenistniejacej sweogo czasu ASG - jednostki wojskowej i miejsce mojego i kolegów moich zamieszkania - urodzonych w latach pięćdziesiątych.

Kartka historii - rodzimego chowu:
my - wykarmieni - komunałem gazet.

- Wyhodowani śród stalin-o-grodu
do dziś - w pamięci... - mamy ten obrazek:

za "małpim gajem"... - pieczara wyschnięta.
Przed nią – różyczki, fontanna bez wody,
bzy, głogi, morwy. - I tam – Uśmiechnięta
- stała!.. - ozdobą dla "stalinogrodu".

W sukni niebieskiej, na skalnym wzniesieniu,
cała pod dachem sklepionym z kamienia.
- Żywa? (– w żelaznym ogrodzeniu.)

- Martwa?.. (- w klimacie otoczenia.)
Kiedy to było? - Dosyć dobrze nie wiem:
lato pięćdziesiąt sześć, a może siedem.

25.12.1991


Na terenie zamkniętego terenu jednosti wojskowej - Akademii Sztabu Generalnego było kiedyś niezwykle piękne miejsce o charakterze wypoczynkowym i maryjnym. Była to pozostałość z okresu międzywojennego, kiedy to w podwarszawskim Rembertowie funkcjonowała wojskowa - oficerska szkoła piechoty. Była to duża grota skalna i obudowana materiałem skalnym fontanna. Na szczycie groty o wysokości ok 3m – lekko z boku – była mniejsza Grota – stricte o charakterze kapliczki i w niej - figura Matki Boskiej o wysokości – jak kojarzę ok 1-go metra. Otoczenie najbliższe porastały drzewa i krza morwowe, bzy i krzewy różane. Nieco w oddaleniu – rosły jesiony i sosny.
Miejsce to – zaniedbane nieco – przetrwało w zasadzie nienaruszone całe lata stalinowskie.
Moja pamięc tego miejsca sięga roku 1956. Wtedy jeszcze funkcjonowala fontanna, ktorra wkrotce uległa zdezelowaniu. W 1957 r. (po tzw. odwilży października - najprawdopodobniej) zlikwidowano miejscowa patafie katolicka ,a siedzibe jej i mijscemodlitwy - pozostawiono pustka, a wprzyszłsci magazynem.– Usunięto figurę Matki Boskiej (wcześniej – usunięto o ile mnie pamięć nie myli – ozdobną kratę kowalskiej roboty broniącą dostępu do figury – zamontowaną być może w pieczarce przez kościelnego funkcjonującej jeszcze w latach stalinowskich katolickiej parafii, a z pewnością usunięto z niej niziutki symboliczny płotek).Ok 1960 r, grotkę – odnotowującą pamięć figury – nawiercono w kilku miejscach i rozsadzono materiałem wybuchowym. Po kilu latach – zniknął pozostawiony material skalny. Grota podstawowa – większa – stala się już tylko miejscem palenia ognisk w czasie niepogody – zwłaszcza przez wagarowiczow lub miejscem załatwiania potrzeb fizjologicznych. Po okresie przemian ustrojowych, po roku 1990-tym – miejsce wraz z otoczeniem zostało przenaczone na szpetny parking o charakterze biznesowym i garaże. Grotę i pozostałości fontanny – zburzono. Dzisiaj to miejsce jest szpetnym nieużytkiem noszącym ślady okaleczenia nas wszystkich - również w tzw. okresie wolności - "okresie przemian". – W taki sposob - po miejscu maryjnym i wypoczynkowym – nie został najmniejszy ślad. - Tylko pamięć. - Nielicznych, bo ludzie – odchodzą. Wczesną pamięc tego miejsca zawdzięczam osobistym w tamtym czasie wlasnosciom, urokowi miejsca - i byc moze celowym dzialaniom Rodziców - Ojca - w tamtym czasie oficera Informacji i Matki - pracowniczce - o ile wiem - instytucji wojskowej.

W rzeczywistosci - od marca 1953 r. (w kilka dni od śmierci Stalina) - do grudnia 56 r. - Stalinogrodem oficjalnie nazywano polskie i górnośląskie miasto (nomen omen) - Katowice

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2016-06-15 Dodano: 2020-06-15 21:01:28

Ten wiersz przeczytano 954 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie