Rejs do światła.

Przez życie płyniesz pewny siebie,
że masz przed sobą drogowskazy.
Co są opoka i kotwicą
byś nie pobłądził i żył bez skazy.

Brnąc przez odmęty.
Stoi jak trzeba latarnia morska
co jasno świeci,
I doprowadzi cię światło z nieba
w szczęśliwą przyszłość,
twoją i dzieci.

Gdy chmury burza uniosła w dal,
I gdy docierasz prawie do końca,
odkrywasz nagle, że ten żar
jaśniejszy od promieni słońca,
światłem odbitym jest, nie latarnią!
Lustro te szatan trzyma u nogi!
I nagle rozpacz cię ogarnia
By nie utonąć na końcu drogi.

Te wszystkie rady, jak nie dać się burzy,
to tylko piasek sypany w oczy.
Dobrniesz do kresu swej podróży,
gdy cudze światło cię nie zamroczy.

Przeważnie na rogatkach drogi
stoją szubrawcy z Katona miną.
Co mówią ci, jak stawiać nogi,
czekając tylko abyś tam zginął.

Nie daj się zmamić światłom czartowskim,
i drogowskazom stawianym w mroku.
Nie masz nic więcej, oprócz praw Boskich!
Judaszów rady zostaw na boku.

Autorytety pseudo-prawdziwe
kiedyś, oblekłe w czerwone kamasze,
niech wiatr ich zniesie na skały zjadliwe,
tych co się wyprą wiary Ojców naszych.

Płyń choćby sam, w łodzi zalanej,
choć cię przygnębia beznadziejna trwoga.
Aż rejs się skończy.
Wyszeptasz, Amen.
Widząc na brzegu słodki blask Boga.

autor

bond

Napisany: 2021-03-26 Dodano: 2024-04-29 10:09:47

Ten wiersz przeczytano 182 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie