Magiczny powiew miłości
Zawsze, gdy uciekam do wspomnień
Doznaję uczuć nieprawdopodobnych
Dla nikogo nieodgadnionych
Owianych magią czarowną
Tajemną acz nieśmiertelną
Kiedy przechodzę tymi ścieżkami
Po których kiedyś stąpaliśmy
Kiedy omijam krzaki kwiatów wonnych
Które razem zbieraliśmy
Kiedy wchodzę do budynków
W których często się spotykaliśmy
I na wspomnienie tych wszystkich miejsc
Gdzie się całowaliśmy
Czuję magiczny powiew miłości
Za każdym razem, gdy staje nad
przepaścią
I wpatruję się w granatową czeluść
Odczuwam strach i poruszenie zarazem
Moje serce pragnie Cię kochać namiętnie
Choć kocha już tylko w pamięci
Moje oczy pragną Cię widzieć codziennie
Choć nigdzie nie mogą Cię dostrzec
Moje ciało pragnie Twojej bliskości
Choć jesteś już gdzieś daleko stąd
Los nas połączył
By za chwilę nas rozdzielić
Bezpowrotnie
Pozostały mi jedynie wspomnienia cudowne
I sny osnute srebrną nicią magii
Wciąż w mej głowie
Gra muzyka z tamtych lat
Cudownych chwil wesołej zabawy
Momentów szalonej miłości
Wciąż słyszę melodię
Tych romantycznych pocałunków
I niemy krzyk gorzkich łez
W chwili smutnego rozstania
Każdej nocy powracasz by móc się ze mną
spotkać
I choć w barwach sennych widzę Cię
To nazajutrz moja dusza raduje się
Bo choć tyle wspomnienia mogą dać
Że myśląc o Tobie
Mogę spokojnie spać
Ten wiersz jest jednym z tych, które ma dla mnie duże znaczenie. Dziś chciałam podzielić się myślmi w nim zawartmi razem z Wami. Zapraszam do lektury:-) ---------------------------------- © Copyright by edith_k@ (Wszelkie prawa zastrzeżone)
Komentarze (1)
wiersz osobisty i,jak powiedzialas,ma dla Ciebie duze
znaczenie.nasze wiersze osobiste,choc czasem sa
nieskladne,biale(wiem to po sobie) tak naprawde sa
najpiekniejsze - bo mowia o tym co jest w nas.