Mamo i tato
Tuląc lęki i w poduszkę płacząc,
Nie wierzę, że od nowa może się coś
zacząć
Tak będzie już zawsze: dwa głosy za
ścianą,
Niszczące nadzieję, smutkami wezbraną
Nadzieję, że wszystko, co kiedyś było
nie musi odejść, na zawsze zginąć...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.