Marica

Ach! – Marica – smagłolica
czarna perła, gołębica.
- tam, gdzie modre wody Szkodry
słychać śpiew – i śmiech jej szczodry.

Jest gdzieś gaj – pamiątka Greka
i różane są ogrody.
Tam – zabłądził bard – poeta,
- z ust jej – pragnie brać nagrody
inne, niż śpiewanie wiatru...
(oczu za nią – nie wypatruj!)

W kraju góry są wysokie
kwietne łąki, ostre skały...
- tam, gdzie błękit – sięgaj wzrokiem
- mierząc – choć niedoskonały
w jaźń wybranki... - Czarnooka
- czystym źródłem dla potoka.

A w dolinie – rwąca woda
oraz gaje pomarańczy...
- Ach! – słów szkoda – i łez szkoda!
(Na weselu – nie zatańczysz...)
- Laur – nie na twojej skroni.
Ach! – Marica!.. (- tęskno do niej!..)

Gdzie rozmaryn, mirt i mięta
- w tamaryszkach się spotkali...
(- Długo będą to pamiętać...)

- Kochali się... - w krzakach malin.

- W ćmie - wilk zawył... (– Trupia główka...
zwiędłość... - szept... - w półksiężycówkach.)


My – czytając ślad z murawy
smak – odgadliśmy zabawy.

2008 r. Tawerna Tabaka

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2019-06-25 Dodano: 2019-06-25 19:26:27

Ten wiersz przeczytano 1029 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie