Martwi, pogrążeni. jeszcze...

odmierzam czas nakręcając go
sadomasochistycznym napędem
przesuwają się wskazówki
między prawym a lewym biciem zegara

dobry moment, aby zacząć wszystko od nowa
idziemy nierównościami życia
więc nie pytaj o miłość
tak naprawdę to mój koniec
niby na początek umierania

tak więc umieram na twoich oczach
rzucisz cień na ugory naszego ogrodu
nie ma chyba sensu dalej w to brnąć
niewerbalny orgazm

to wolę przemilczeć i tak żyjemy w słowach
z chaosu doznań pozytywna więź

autor

hakaan

Dodano: 2005-12-14 11:02:21

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie